Welkom op de Medulawi Blog

Op dit blog zullen we u op de hoogte houden van het laatste nieuws omtrent Medulawi. U vindt hier onze nieuwsbrieven, de informatie over de kinderen die op een beurs van Medulawi studeren, en nieuws uit het ziekenhuis in Lilongue.

donderdag 21 april 2016

De scholen 2016

Op donderdag was het scholen dag .
Met Rosena en 80 tasjes met zeep, schriftjes, pennen en maandverband voor de meisjes gingen we op pad met de auto van Robin. Eerst gingen we naar een dagschool in Thiolo waar Nchima een aantal kinderen sponsort. Dagscholen zijn goedkoop in Malawi, ongeveer 8 euro per term. Daar krijgen ze dan van 8.00-14.00 les voor. Tot nu toe hebben we met Medulawi echter voornamelijk kostschoolkinderen gesponsord. Kinderen in Malawi mogen namelijk niet kiezen naar welke school ze gaan, maar worden door de regering geplaatst. De kinderen die de beste cijfers hebben gehaald voor hun examen op de basisschool, worden op de kostscholen geplaatst, ongeacht of ze dit wel of niet kunnen betalen. Als ze het niet kunnen betalen, is het nog heel lastig om je plaats om te ruilen voor een plaats op een dagschool. Bovendien is de opleiding op kostscholen beter, deels doordat ze vaak betere docenten en wat beter ingerichte scholen hebben, deels omdat de kinderen niet in de middag naar huis gaan en dan op het land moeten werken. Vandaar dat wij destijds voor deze optie gekozen hebben, maar relatief zijn de dagscholen dus ook een goede investering. Daar waar kostscholen slagingspercentages van 88-92% halen, is dat op de meeste dagscholen de helft. Deze in Thiolo had echter een slagings percentage van 65%! Ze hebben een redelijk doortastend schoolhoofd, die meteen van de gelegenheid gebruik maakte om te vragen of we geen zin hadden om zin laboratorium in te richten, want daar had hij nog €7500 voor nodig.....Hij had namelijk inmiddels een science teacher en een gebouw :)
Na de dagschool was het tijd voor onze kostschool. Deze heeft inmiddels een nieuw schoolhoofd, iets minder doortastend dan de vorige, maar met grote interesse in tuinieren. Er waren volop bomen geplant en ieder nieuw struikje werd met de Latijnse naam benoemd tijdens onze rondleiding. Ondertussen hebben ze wel geen geld voor de electriciteit, die waarschijnlijk binnenkort wordt afgesloten.... 
We spraken met alle 30 studenten die we daar momenteel hebben. Niet allen doen het even goed, maar in het eindexamenjaar zit een bijzonder intelligent meisje, Eleni, die graag rechten wil studeren. In het derde jaar zitten twee jongens die nr 2 en 3 van de klas zijn, en in de tweede zit ook een heel slim meisje die als beste van de klas is geeindigd. Als je ze vraagt wat ze willen woren, wil ongeveer de helft dokter worden, een kwart docent en de rest een beetje gemengd.... Om verder te kunnen studeren heb je echter heel goede cijfers nodig, ik denk dat ongeveer 10% geaccepteerd wordt oo de universiteit dan wel PABO of verpleegopleiding. Als ze geaccepteerd worden, betalen wij hun verdere opleiding, en zo zijn dit jaar twee meisjes op de universiteit voor agriculture begonnen, en 1 jongen in de accountency. Een verspilling is de schoolopleiding echter nooit. Zelfs al gaan ze terug naar hun dorp om te trouwen, ze hebben meer aanzien en meer capaciteiten om een kleine onderneming op te zetten. Bovendien zijn ze vaak rond de twintig en hebben ze nog steeds geen kinderen en weten ze veel over gezinsplanning en HIV. De kans dat de meisje dus jong trouwen en op hun 20 ste al 6 kinderen hebben waar ze niet voor kunnen zorgen is door de schoolopleiding tot 0 gereduceerd. 

Na Thiolo gingen we naar Nchembweke, een andere dagschool in een klein dorpje. Hier werden we heel hartelijk begroet door het fanatastische schoolhoofd en de andere docenten. Medulawi gaat hier een door het schoolhoofd opgezet voedselprogramma sponsoren. Voor €500 per jaar krijgen alle eindexamen studenten de laatste drie maanden elke dag een lunch (15 cent per maaltijd!) als ze daarna op school blijven studeren. Iedereen draagt bij aan dit project: de docenten blijven in de middag langer, de ouders doen het werk op het land zonder hun kinderen en alle leerlingen blijven maar al te graag om met een volle buik ook nog eens te mogen studeren. Wij vonden het zo'n goed project, dat we het graag ondersteunen. 

Na deze laatste school was het tijd om Martha Piri te zien. Zij heeft een school achter het vliegveld en ondersteund daarnaast een community house voor weeskinderen en de oude vandagen. Met haar zijn we bezig het maandverband project op te zetten, door vrouwen in het dorp uitwasbaar maandverband te leren maken voor de schoolkinderen, zodat ze tijdens hun menstruatie gewoon naar school kunnen. Met hulp van een inzamelingsactie van een kerk in Nederland hebben wij de naaimachines en materialen kunnen sponsoren. Op dit moment is het programma echter nog niet opgestart. Er is enrime droogte geweest dit jaar, waardoor de hongersnood in dit gebied erger is dan ooit. Alle vrouwen zijn dus druk geweest op het land om zoveel mogelijk te kunnen bewateren en oogsten en nu weer nieu te kunnen planten.... hopelijk gaat daarna het programma van start. Ook is het community gebouw dicht, er is geen eten en geen speelgoed. Martha is aan het proberen een stukje vruchtbaar land te krijgen van de chiefs om daar mais te kunnen verbouwen. Ik gaf haar wat geld van een vriend in Nederland om het land te bezaaien met mais en om het community center in de tussenliggende drie maanden elke dag van eten te kunnen voorzien (3 maanden eten voor 30 kinderen: 40 euro....). Tevens gaven we haar al het speelgoed dat ik mee had gekregen van de kinderafdeling in Nieuwegein en de schoolspullen die de kinderen van Bjarne op school hadden ingezameld. Dat was dus een vruchtbaar bezoek! 

donderdag 7 april 2016

Lilongwe 2016

Malawi 2016

Net zoals andere jaren begon de reis al weken voordat hij eigenlijk begon. Dit keer werd ik vergezeld van Herman, een van de kinderneurologen van mijn werk, en zou mijn oudste en liefste schoolvriendin Bjarne de laatste twee weken meegaan.
Natuurlijk wilde we niet onbeladen meegaan, dus werden laptops (5 in totaal), medische spullen, leuke kindercadeautjes en dozen antibiotica door collega's, vrienden en familie aangedragen. Met ieder twee koffers en een rugzak gingen Herman rn ik op pad, waar we al snel strandden..... de treinen naar Schiphol reden maar beperkt, en zaten zo vol dT we er met gren mogelijkheid bijpasten, zelfs niet zonder al onze bagage. Gelukkig was dr familie van Herman nog in de buurt met een enorme auto waar we met bagage, 2 volwassenen en 3 kinderen niet eens onconfortabel in zaten. Leuk om zijn familie te leren kennen :)

Ze hadden ons gewaarschuwd vanwege de tereuraanslagen in Brussel bijtijds op Schiphol te zijn.... Gelukkig maar, want het duurde zeker 10 minuten om in te checken en door alle controles te komen..... voldoende tijd voor koffie dus. De rest van de reis verliep gezellig en ongecompliseerd, en 17 uur later zei ik mijn eerste muli bwanji :) (hoe gaat het ermee, de groet waarmee je iedere Malawiaan op straat begroet :) We logeerden in het Kiboko hotel, heerlijk en comfortabel, en om 1900 vielen we al in slaap...

De volgende dag gingen we meteen aan de slag in het ziekenhuis. Weer even wennen, 9 doden in een weekend, 190 opnames en 640 kinderen in totaal.... zal de volgende keer maar gewoon relaxed blijven als we op een avond 8 kinderen opnemen.....vooral als je bedenkt dat ze in totaal 4 FTE aan kinderartsen hebben, 3 medical officers en dan vooral co-assistenten en medische studenten om al deze kinderen te behandelen, die vaak zieker zijn dan wij ze ooit zien.....
Herman ging na de overdracht meteen aan de slag met de studenten, terwijl ik met Faye en Ziboku ging praten, de twee verpleegkundigen die voor onze stichting werken. Wat zijn het toch lieve en mooie mensen :) Gelukkig zijn de kosten niet al teveel omhoog gegaan, en hoop ik met wat extra sponsoring beiden aan te kunnen houden.... Ziboku is zelf vluchteling en inmiddels 5 jaar in Malawi. Hij moest vluchten na het afronden van zijn opleiding tot verpleegkundigen, maar voordat hij zijn diplomas daadwerkelijk op zak had.... daardoor werkt hij hier als verzorgende iov verpleegkundige.... Door zijn baan bij Medulawi is hij echter financieel in staat ernaast te studeren, en komend jaar studeerd hij af in health management. Faye is de trots van de neonatologie, en vertelde me vol liefde over alle pasgeborenen die daar lagen. Ze heeft inmiddels zelf een dochter gekregen, en ik kan me geen betere moeder voorstellen..... 
In de middag heb ik Herman geholpen met het onderwijs, bedside teaching neurologisch onderzoek ( behalve dat de bedside naar ons werd gebracht en 8 toch best zieke kinderen keurig met guadians naar onze lesgeefruimte werden gebracht voor het onderwijs). 
Na een lange eeste dag hebben we gezellig met Hanny gegeten.... dan kom je opeens van de chaos van het ziekenhuis in de oase van een restaurant en voel je je wel heel erg rijk.....

De volgende dag heb ik alle onderhandelingen voor de verpleegkundigen gedaan, en gaf Herman weer volop les. In de avond aten we met Rachel. Zij is nu Malawiaans kinderarts en hoofd van de afdeling, maar destijds waren we samen assistent in Blantyre en hebben we veel samen gedanst. Hoofd van de kinderafdeling in Malawi is niet echt een begerenswaardige baan... wat een politiek drama... daar waar Malawi in 2008 echt trots was om niet corrupt te zijn, lijkt dat de afgelopen jaren echt verslechterd. Medicijnen worden wel betaald maar niet geleverd, waardoor er een chronisch tekort is van levensreddende middelen die normaal wel voorradig zijn in Malawi....Steekpenningen aan de regering lijken hierin belangrijker dan daadwerkelijke levering. De paar kinderartsen die er zijn, worden uitgezonden naar het Noorden terwijl hun familie hier zit, en gaan dus maar voor andere organisaties in Lilongwe werken tereijl ze zo hard nodig zijn in het ziekenhuis.... Gelukkig werken wij buiten de regering om, en zijn onze verpleegkundigen altijd extra.... 2 paar handen bovenop de 48 zusters die 24/7 voor 640 kinderen zorgen.... ( in Nieuwegein hebben we 80 verpleegkundigen voor 40 kinderen....) 
Ondanks de verdrietige verhalen was het wel heel leuk om Rachel weer te zien en spreken en oude verhalen op te halen :)

Woensdag werd de ochtend gestart met een audit over het afgelopen jaar...Ondanks alle problemen, zijn ze er wel in geslaagd de sterfte in het ziekenhuis in 6 jaar tijd van 7 naar 3,5 procent terug gebracht ( hoewel er mi wel wat data missing waren) Dit heeft vooral te maken met betere triage, iets waar onze vorige verpleegkundige Jackie ook een mooie rol bij heeft gespeeld in training en herinrichting van de red zone....
Na de overdracht hebben Herman en ik poli gedaan, waar in een paar uur tijd de meest heftige spastische kinderen, rare epilepsien maar ook anderen geneeskundige beelden voorbijkwamen. Om een uur of 1300 moesten we echt weg om de bus naR Blantyre te halen.

En daar zit ik nu, terwijl ik dit schrijf... we hebben een uur vertraging, want we hebben een mijnheer aangereden... die fietste in het donker langs de weg en de bus die gewoon rustig reed kon niet meer ontwijken.... RTA noemen ze dat tijdens de overdracht, road traffic accident....ze komen elke dag voorbij.... op slag dood, we konden niets meer voor hem doen....