Welkom op de Medulawi Blog

Op dit blog zullen we u op de hoogte houden van het laatste nieuws omtrent Medulawi. U vindt hier onze nieuwsbrieven, de informatie over de kinderen die op een beurs van Medulawi studeren, en nieuws uit het ziekenhuis in Lilongue.

donderdag 7 april 2016

Lilongwe 2016

Malawi 2016

Net zoals andere jaren begon de reis al weken voordat hij eigenlijk begon. Dit keer werd ik vergezeld van Herman, een van de kinderneurologen van mijn werk, en zou mijn oudste en liefste schoolvriendin Bjarne de laatste twee weken meegaan.
Natuurlijk wilde we niet onbeladen meegaan, dus werden laptops (5 in totaal), medische spullen, leuke kindercadeautjes en dozen antibiotica door collega's, vrienden en familie aangedragen. Met ieder twee koffers en een rugzak gingen Herman rn ik op pad, waar we al snel strandden..... de treinen naar Schiphol reden maar beperkt, en zaten zo vol dT we er met gren mogelijkheid bijpasten, zelfs niet zonder al onze bagage. Gelukkig was dr familie van Herman nog in de buurt met een enorme auto waar we met bagage, 2 volwassenen en 3 kinderen niet eens onconfortabel in zaten. Leuk om zijn familie te leren kennen :)

Ze hadden ons gewaarschuwd vanwege de tereuraanslagen in Brussel bijtijds op Schiphol te zijn.... Gelukkig maar, want het duurde zeker 10 minuten om in te checken en door alle controles te komen..... voldoende tijd voor koffie dus. De rest van de reis verliep gezellig en ongecompliseerd, en 17 uur later zei ik mijn eerste muli bwanji :) (hoe gaat het ermee, de groet waarmee je iedere Malawiaan op straat begroet :) We logeerden in het Kiboko hotel, heerlijk en comfortabel, en om 1900 vielen we al in slaap...

De volgende dag gingen we meteen aan de slag in het ziekenhuis. Weer even wennen, 9 doden in een weekend, 190 opnames en 640 kinderen in totaal.... zal de volgende keer maar gewoon relaxed blijven als we op een avond 8 kinderen opnemen.....vooral als je bedenkt dat ze in totaal 4 FTE aan kinderartsen hebben, 3 medical officers en dan vooral co-assistenten en medische studenten om al deze kinderen te behandelen, die vaak zieker zijn dan wij ze ooit zien.....
Herman ging na de overdracht meteen aan de slag met de studenten, terwijl ik met Faye en Ziboku ging praten, de twee verpleegkundigen die voor onze stichting werken. Wat zijn het toch lieve en mooie mensen :) Gelukkig zijn de kosten niet al teveel omhoog gegaan, en hoop ik met wat extra sponsoring beiden aan te kunnen houden.... Ziboku is zelf vluchteling en inmiddels 5 jaar in Malawi. Hij moest vluchten na het afronden van zijn opleiding tot verpleegkundigen, maar voordat hij zijn diplomas daadwerkelijk op zak had.... daardoor werkt hij hier als verzorgende iov verpleegkundige.... Door zijn baan bij Medulawi is hij echter financieel in staat ernaast te studeren, en komend jaar studeerd hij af in health management. Faye is de trots van de neonatologie, en vertelde me vol liefde over alle pasgeborenen die daar lagen. Ze heeft inmiddels zelf een dochter gekregen, en ik kan me geen betere moeder voorstellen..... 
In de middag heb ik Herman geholpen met het onderwijs, bedside teaching neurologisch onderzoek ( behalve dat de bedside naar ons werd gebracht en 8 toch best zieke kinderen keurig met guadians naar onze lesgeefruimte werden gebracht voor het onderwijs). 
Na een lange eeste dag hebben we gezellig met Hanny gegeten.... dan kom je opeens van de chaos van het ziekenhuis in de oase van een restaurant en voel je je wel heel erg rijk.....

De volgende dag heb ik alle onderhandelingen voor de verpleegkundigen gedaan, en gaf Herman weer volop les. In de avond aten we met Rachel. Zij is nu Malawiaans kinderarts en hoofd van de afdeling, maar destijds waren we samen assistent in Blantyre en hebben we veel samen gedanst. Hoofd van de kinderafdeling in Malawi is niet echt een begerenswaardige baan... wat een politiek drama... daar waar Malawi in 2008 echt trots was om niet corrupt te zijn, lijkt dat de afgelopen jaren echt verslechterd. Medicijnen worden wel betaald maar niet geleverd, waardoor er een chronisch tekort is van levensreddende middelen die normaal wel voorradig zijn in Malawi....Steekpenningen aan de regering lijken hierin belangrijker dan daadwerkelijke levering. De paar kinderartsen die er zijn, worden uitgezonden naar het Noorden terwijl hun familie hier zit, en gaan dus maar voor andere organisaties in Lilongwe werken tereijl ze zo hard nodig zijn in het ziekenhuis.... Gelukkig werken wij buiten de regering om, en zijn onze verpleegkundigen altijd extra.... 2 paar handen bovenop de 48 zusters die 24/7 voor 640 kinderen zorgen.... ( in Nieuwegein hebben we 80 verpleegkundigen voor 40 kinderen....) 
Ondanks de verdrietige verhalen was het wel heel leuk om Rachel weer te zien en spreken en oude verhalen op te halen :)

Woensdag werd de ochtend gestart met een audit over het afgelopen jaar...Ondanks alle problemen, zijn ze er wel in geslaagd de sterfte in het ziekenhuis in 6 jaar tijd van 7 naar 3,5 procent terug gebracht ( hoewel er mi wel wat data missing waren) Dit heeft vooral te maken met betere triage, iets waar onze vorige verpleegkundige Jackie ook een mooie rol bij heeft gespeeld in training en herinrichting van de red zone....
Na de overdracht hebben Herman en ik poli gedaan, waar in een paar uur tijd de meest heftige spastische kinderen, rare epilepsien maar ook anderen geneeskundige beelden voorbijkwamen. Om een uur of 1300 moesten we echt weg om de bus naR Blantyre te halen.

En daar zit ik nu, terwijl ik dit schrijf... we hebben een uur vertraging, want we hebben een mijnheer aangereden... die fietste in het donker langs de weg en de bus die gewoon rustig reed kon niet meer ontwijken.... RTA noemen ze dat tijdens de overdracht, road traffic accident....ze komen elke dag voorbij.... op slag dood, we konden niets meer voor hem doen.... 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten